Kiedy należy sprawdzić stężenie leku
Przy wprowadzaniu nowego leku przeciwpadaczkowego lub zmianie jego dawki
Pozwala na dopasowanie przyjmowanej dawki leku do zakresu referencyjnego charakterystycznego dla danego leku.
Oznaczenie musi być wykonywane wyłącznie po osiągnięciu przez pacjenta stanu stacjonarnego (indywidualna cecha każdego z leków)
W ocenie efektywnego wzrostu stężenia leku zależnego od jego dawki
Szczególnie istotne dla leków przeciwpadaczkowych wykazujących wysoką osobniczą zależność stężenia od dawki (patrz: fenytoina, gabapentyna, karbamazepina, kwas walproinowy, styrypentol, rufinamid).
Oznaczenie musi być wykonywane zawsze przed zmianą dawki oraz po osiągnięciu stanu stacjonarnego przy nowej dawce leku.
W przypadku trudności ze zidentyfikowaniem objawów toksyczności terapii
W przypadku niektórych leków przeciwpadaczkowych zbyt wysokie stężenie leku w surowicy , może skutkować zaostrzeniem się ataków padaczki.
Ocena stężenia leku pozwala na ocenę zagrożenia osiągnięciem poziomu toksycznego, szczególnie wśród młodych oraz niepełnosprawnych umysłowo pacjentów.
Po osiągnięciu dawki optymalnej dla efektu terapeutycznego
Optymalny efekt terapeutyczny definiuje się jako zupełny brak ataków drgawkowych. Często, jednak dużo łatwiejszym do osiągnięcia efektem terapeutycznym jest zminimalizowanie ich występowania przy jak najmniejszych efektach ubocznych przyjmowania leków.
Celem zdefiniowania indywidualnego stężenia terapeutycznego należy wykonać co najmniej dwa oznaczenia poziomu leków w ostępie 2-4 miesięcy.
W przypadku braku odpowiedzi terapeutycznej na zalecaną przez lekarza terapię
Pozwala na identyfikację pacjentów o przyśpieszonym metabolizmie leków oraz niestosujących się do zaleceń terapii
Różnice w farmakokinetyce leków mogą być objawem ich interakcji z innymi lekami.
Ponadto odpowiedź na terapię może być różna u dzieci, osób starszych, kobiet w ciąży a także pacjentów po operacji oraz cierpiących z powodu chorób wątroby czy nerek.